هر سال از اول ارديبهشت به مدت يک هفته مديران مدارس درگير برنامه هاي هفته مشاغل مي باشند . در هفته مشاغل دانش اموزان با برنامه هاي مختلف مدرسه آشنايي و اطلاعاتي در خصوص حرفه و رشته هاي تحصيلي و شغل هاي مختلف بدست مي اورند. علاوه براين در سالهاي اخير به دليل وجود شغل هاي متنوع وزياد و حرفه هاي گوناگون و رشته هاي تحصيلي مختلف و همچنين گسترش مدارس فني و حرفه اي اهميت برنامه بيشتر شده است .
برخي از برنامه هاي مدارس در هفته مشاغل :
1- بازديد از مراکز ومدارس فني وحرفه اي و کار ودانش
2- دعوت از سخنرانان و صاحبان حرف و مشاغل
3- بازديد ازکارخانه ها شرکتها و موسسات دولتي و خصوصي و مراکز خوداشتغالي
4- تهيه پوستر و تراکت و بروشور براي معرفي مشاغل و رشته هاي تحصيلي
5- نمايش فيلم در آموزشگاه با معناوين ومحتوي شغلي و تحصيلي
6- برگزاري مسابقات مقاله نويسي و نقاشي و تحقيقي تحت محتوي و عناوين کار و هفته مشاغل
7- تهيه ليستي از رشته هاي دانشگاهي به تفکيک رشته هاي تحصيلي و گروههاي آموزشي و ارايه به دانش آموزان
8- تشکيل نمايشسگاهي با محتوي معرفي مشاغل ( عکس و پوستر وکتاب وفيلم و…. )
9- دعوت از دانش آموزاني که دانش آموزان مدرسه بوده و در ادارات و کارخانه ها مشغول يا در دانشگاهها ومراکز ديگر در حال تحصيلي هستند . اين دانش اموزان مي توانند تجربيات خود را در اختيار ديگر دانش اموزان قرار دهند.
10 – و برنامه هاي ديگر
بمناسبت هفته مشاغل و آشناسازي بيشتر دانش آموزان با رشته ها و شاخه هاي تحصيلي در دبيرستان و دانشگاه و نيز مشاغل گوناگون فعاليت هايي به شرح ذيل پيشنهاد مي شود از سوي معلمان حرفه و فن انجام گردد:
1- دعوت از دانش آموزان جهت همكاري در برگزاري بهتر اين هفته با تهيه بروشور ، مقاله ، تحقيق ، نشريه ، روزنامه ديواري ، عكس ، كاريكاتور ، CD و …
2- دعوت از صاحبان حرف و مشاغل و سخنرانان جهت شركت در جلسات و ارائه اطلاعات مناسب در مورد شغل خود ( ويژه دانش آموزان )
3-تشكيل جلسه خاص اوليا و بيان مطالبي پيرامون اين هفته و لزوم آشناسازي دانش آموزان با رشته هاي تحصيلي و مشاغل گوناگون و دعوت از اوليا جهت همكاري بيشتر در اين ايام .
4- ترتيب دادن چندين بازديد شغلي در طول سال تحصيلي و بويژه در اين هفته براي دانش آموزان از كارخانجات و مراكز شغلي گوناگون جهت آشناسازي آنها با محيط هاي كار ، شرايط استخدام ، سختي هاي كار و ارزش و اهميت كار و …
5-تهيه تعدادي تراكت ، نقاشي و كاريكاتور در ارتباط با مشاغل گوناگون و نصب در پانل هايي كه در معرض ديد دانش آموزان قرار دارد با تاكيد بر اهميت و ارزش كار .
عزيزان ايران كشوري درحال توسعه مي باشد و راه زيادي تا رسيدن به تكنولوژي پيشرفته صنعتي و خودكفايي كامل دارد و يكي از مراكز مهمي كه مي تواند چنين هدف مهمي را دنبال نمايد هنرستانها مي باشد كه مي تواند هنرجوياني تربيت كند كه هم بقدر كافي مهارت داشته باشند كه بدون ورود به دانشگاه بتوانند جذب بازار كار شوند وهم اگر مايل به ادامه تحصيل باشند بتوانند به مقاطع بالاتر بروند و پس از ورود به دوره كارداني و اتمام آن حتي براي مقطع ليسانس و بالاتر نيز ادامه تحصيل دهند.
تعريف شغل
شغل از نظر لغوي، به معناي به کار واداشتن کسي و آن چه مايه مشغوليت مي باشد، است. از طريق اشتغال، فردْ فعالانه در جريان توليد و خدمات مشارکت مي کند و پاداشي نقدي يا جنسي دريافت مي دارد. کار و شغل، فعاليتي بدني يا فکري در راه توليد و خدمت است. بنابراين، در تعريف شغل مي توان گفت: شغل، يعني کاري که فرد، مشغول به انجام آن است و به وسيله آن، هم انجام وظيفه مي کند و هم امرار معاش مي نمايد.
جايگاه کار در اسلام
در فرهنگ حيات بخش اسلام، کار يا شغل وسيله اي است براي کسب روزي حلال، خدمت به مردمان، جلب رضايت پروردگار و نزديک شدن به خدا. ارزش انسان در اسلام، به چگونگي و اندازه کار اوست.
اين آيات انبوه، از سويي انسان را به تلاش مستمر و خستگي ناپذير تشويق مي کند و از سوي ديگر، او را از کسالت و سستي و کم کاري يا غوطه ور شدن در کارهاي زشت و ظالمانه در قلمرو اقتصادي باز مي دارد.
قرآن کريم همان گونه که کتاب دانش و خرد، آگاهي و ايمان، برابري و آزادي و عدالت است، کتاب کار و تلاش هميشگي و عمل شايسته و سازنده و عادلانه در کنار باور عميق و ايمان همه جانبه و واقعي نيز مي باشد، تا بر همگان روشن سازد که هم رسيدن به مواهب مادي و دنيوي در گرو کار و تلاش پي گير و صادقانه است، و هم دست يابي به سعادت و رستگاري آخرت و بهشت پرنعمت و زيباي خدا.
در قرآن کريم، بيش از 550 آيه در قالب ها و چهره هاي گوناگون درباره کار و کوشش آمده است.
ضرورت انتخاب شغل
انتخاب شغل و کار مناسب، از ابتدايي ترين و ضروري ترين مسايلي است که همواره با زندگي نوع بشر همراه بوده و قسمت مهمي از حيات او را تشکيل مي داده است. شخصيت و منزلت فردي و اجتماعي انسان، در گرو کار و فعاليت هميشگي است تا دست نياز پيش ديگران دراز نکند و بتواند عزت نفس خود را حفظ، و استعدادهاي خود را شکوفا کند. انساني که سربار ديگران باشد و از حاصل کار آن ها تغذيه کند، يک زندگي انگل وار خواهد داشت. روشن است که دين و دنياي افراد بي شغل، در معرض خطر قرار دارد.
آموزش شغلي مناسب
آموزش مهارت هاي شغلي، بايد با استعدادهاي فرد مناسب باشد؛ چنان که ابوعلي سينا گفته است: هر شخصي پس از آموختن قرآن و پايه هاي آغازين زبان، بايد مطابق استعدادش آموزش يابد. او بايد در پي پيشه و فني برود که طبعا در خورآن است و نبايد از آرزوها و هوس هايش پيروي کند. هم چنين به نظرخواجه نصيرالدين طوسي، هدايت شغلي و آموزش هر فرد بايد بر اساس استعداد و توان او انجام گيرد تا موجبات موفقيت او در زندگي آينده اش فراهم شود.
يکي از سنت هاي خيلي خوب گذشته که امروزه تا حدودي کم رنگ شده، اين بود که اجداد و پدران، شغل هاي خود را به فرزندان مي آموختند و بدين وسيله، باهزينه اندکي مهارت هاي مهم شغلي به فرزند منتقل مي شد. اين امر از جهات متعددي سودمند است و مي تواند گوشه اي از مشکلات بيکاري را در جامعه امروزي حل کند.
رضايت شغلي
رضايت شغلي، يعني فرد شغلش را دوست مي دارد، براي آن ارزش زيادي قائل است و به گونه اي مثبت به آن مي نگرد. تنها يک عامل موجب رضايت شغلي نمي شود؛ بلکه ترکيبي از مجموعه عوامل گوناگون، سبب مي گردد شاغل از شغلش احساس رضايت کند و به خود بگويد که از آن راضي است و لذت مي برد. نکته در خور توجه اين که در کشور ما، پس گذشت ربع قرن از پيروزي شکوهمند انقلاب اسلامي، هنوز مسأله شغل و رضايت شغلي به صورت کارشناسانه مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار نگرفته و راهکارها و راهبردهاي پايداري آن ارائه نشده است.
انس با کار
معصومان عليهم السلام همواره افراد پرتلاش و مأنوس به کار را، مورد لطف و تشويق خويش قرار مي دادند. روزي رسول اکرم صلي الله عليه و آله در جمع ياران خود نشسته بود. در همين لحظه، جوان توانايي را ديدند که اول صبح به کار و کوشش مشغول بود. برخي از ياران پيامبر، زبان به کنايه گشوده، گفتند: اين جوان اگر نيرومندي و توان خود را در راه خدا به کار مي انداخت، شايسته تقدير و ستايش بود. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله فرمود: «اين سخن را نگوييد! اگر اين جوان براي معاش خود کار کند که در زندگي محتاج ديگران نباشد و از مردم بي نياز گردد، او با اين عمل در راه خدا قدم برمي دارد. هم چنين اگر کار کند تا زندگي والدين ضعيف يا کودکان ناتوان را تأمين کند و از مردم بي نيازشان گرداند، باز هم در راه خدا گام برمي دارد. ولي اگر کار مي کند تا با درآمد خود به تهيدستان مباهات نمايد و بر ثروت و دارايي خود بيفزايد، او به راه شيطان رفته و از صراط حق منحرف شده است».
تن آسايي و تنبلي دور کن بکوش و زِ رنج تنت سور کن
که اندر جهان گنج بي رنج نيست کسي را که کاهل بود گنج نيست
ملک الشعراء بهار
پشتکار
استقامت و پشتکار، يکي از مهم ترين عوامل پيروزي در تمام کارهاست. امام علي عليه السلام استقامت و پشتکار در فعاليت ها را در هر شرايطي لازم دانسته و همگان را از انجام کارهاي ناتمام برحذر داشته است: «کار کنيد و آن را به پايانش رسانيد و در آن پايداري کنيد و آن گاه شکيبايي ورزيد و پارسا باشيد». هم چنين مي فرمايد: «خود را براي استقامت در برابر مشکلات عادت ده که شکيبايي در راه حق، عادتي پسنديده است».
تلاش و توکل
کسي که برخداوند توکل دارد، هرگز يأس و نااميدي به خود راه نمي دهد؛ زيرا تکيه او بر قادر بي نهايت و شکست ناپذير است. توکل بر خدا، انسان را از انواع وابستگي ها که منشأ ذلت و بردگي است، نجات مي دهد و به او آزادي و اعتماد به نفس مي بخشد.
امام علي عليه السلام توکل بر خدا را ريشه قوت قلب مي داند و در کنار توکل، بر تلاش و جستن روزي تضمين شده، نيز تأکيد مي نمايد و مي فرمايد: «روزي را بجوييد؛ زيرا روزي براي جوينده آن ضمانت شده است» .
در جستجوي کسب حلال
امام علي عليه السلام فرمودند: «پاک ترين درآمد آن است که از راه حلال به دست آيد». هم چنين قرآن کريم مي فرمايد: «شما را از پاکيزه ها روزي داد». مفهوم اين آيه شريفه آن است که پاکيزه ها، روزي انسان است، نه پليديها؛ هر چند بعضي از انسان ها روزي پاکيزه خود را به حرام و پليدي بدل مي سازند. رسول اکرم صلي الله عليه و آله فرمود: «جستجوي کسب حلال، بر هر مرد و زن مسلمان واجب است». و نيز فرمود: «عبادت هفتاد جزء دارد که بهترين آن ها، به دست آوردن روزي حلال است». نيز فرمودند: «کسي که در اثر کار و جستجوي حلال خسته شود و سر بر بستر بگذارد و بخوابد، شب سحر کند در حالي که بخشوده شده است».
درباره تأثير لقمه حلال نيز از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله نقل شده است که فرمود: «هر کس چهل روز به طور مداوم حلال بخورد، خداوند قلب وي را روشن مي گرداند». امام علي عليه السلام هم فرمودند: «خوشا به حال کسي که رام و آرام است و کسب و کاري پاکيزه دارد».
صبر و روزي حلال
ابن ابي الحديد مي نويسد: روزي امام علي عليه السلام وارد مسجد شد و به مردي که کنار مسجد ايستاده بود، فرمود: «مواظب اين استر من باش». اما آن مرد، دهنه استر را درآورد و آن را با خود برد. حضرت بعد از اتمام نماز، از مسجد بيرون آمد و تصميم داشت که دو درهم به آن مرد پاداش دهد، ولي ديد استر به حال خود رهاست. امام آن دو درهم را به يکي از غلامان خود داد که دهنه اي براي استر بخرد. غلام به بازار رفت و دهنه مسروقه را آن جا ديد و به دو درهم خريد و نزد حضرت آورد. امام عليه السلام فرمود: «بنده به سبب بي صبري، خود را از روزي حلال محروم مي کند و بيشتر از روزي مقدّر هم نصيبش نمي شود».
بيکاري معنا ندارد
قرآن در توجه دادن به ارزش و اهميت کار و تلاش مفيد و رشد دهنده، به پيامبر به عنوان نمونه و الگوي کار و تلاش فرمان مي دهد که پس از پايان هر کار بزرگ و مهم، تلاش بزرگ ديگري در دستور کار خويش قرار دهد و سخت کوشي مستمر و پي گير را برنامه زندگي پربار خود سازد. براساس اين رهنمون، افراد با ايمان اوقات فراغت ندارند؛ چنان که علي عليه السلام فرمود: «وقت مؤمن، پر است». ناگفته نماند که اين بدان معنا نيست که اهل ايمان، وقت تفريح و استراحت ندارند؛ بلکه منظور آن است که شخص مسلمان بر اساس رهنمود شريعت اسلام، هيچ وقت بيکار نيست و براي تمام اوقاتش برنامه دارد که تفريح يکي از آن برنامه هاست.
سيماي بيکاران
يکي از اسباب آلودگي و آفت عفاف و پاکدامني، بيکاري است که در روايات اسلامي از آن به شدت نهي شده است. امام علي عليه السلام فرمود: «خداوند شخص سالم و بيکاري را که نه در پي کار دنيا و نه در پي کار آخرت است، دشمن مي دارد». اين به دليل مفاسدي است که بيکاري در پي دارد و اشتغال به کار، چه براي تأمين معاش دنيوي باشد و چه براي ذخيره اخروي، مي تواند از آن مفاسد پيش گيري کند. در روايتي ديگر از امام علي عليه السلام آمده است: «بيکار، دنبال کار زشت مي رود و دست وي به سوي گناه دراز مي شود». بيکاري يکي از بلاهاي اجتماعي اقتصادي شناخته شده اي است که به از دست دادن حيثيت و کاهش توليد مي انجامد.
نقش مسئولان
اسلام، به جامعه، نظام و مديريت آن توجه مي دهد که يکي از وظايف اساسي ايشان، ايجاد فرصت هاي شغلي مناسب و مساعد و برابر براي همه افراد جامعه و بنياد نهادن و اداره يک اقتصاد سالم و توانمند براي رفاه و آباداني و تأمين نيازهاي فردي و اجتماعي است. مقام معظم رهبري درباره مسأله اشتغال فرمودند: «مسأله اشتغال بايد مسأله اول کشور و محور تمام سياست هاي اجرايي باشد. مسأله ايجاد شغل نبايد در حد شعار باقي بماند؛ بلکه اين مسأله خط اصلي حرکت مسئولان کشور و دستگاه هاي اجرايي را مشخص مي کند». به نظر مي رسد مسئولان و متصديان امور جوانان، بايد با همت خاصي رفع و حل معضل بيکاري را در اولويت کار خود قرار دهند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: